Soms zijn er van die momenten dat je pas beseft hoe het leven gaat. Ik had er
vandaag eentje, mijn opa (75) Heeft gister een lichte TIA gehad. (TIA staat voor Transcient
Ischemic Attack. Vrij vertaald is dit een kortdurende verstopping van een bloedvat
in de hersenen.) Hij moest door een heel onderzoek heen om uiteindelijk
tot de conclusie te komen dat hij het heel rustig aan moet doen en erg geluk
heeft gehad. Want hij heeft tot dusver weinig klachten. Maar toch besef je op
dit soort momenten hoe plotseling het leven voorbij kan zijn van die oudjes. Ik
zelf mag van geluk spreken dat ik mijn beide opa’s en oma’s nog heb. Mijn
vriend heeft echter iets minder geluk en heeft vorig jaar voor kerst één van
zijn oma’s moeten begraven.
Nu ik wat ouder ben zie ik mijn opa’s en oma’s helemaal niet meer zo vaak. Vroeger was je er altijd, ging je leuke dingen met ze doen. Maar nu ben je druk met je eigen leven, school, vrienden. Ik denk dat het toch wel belangrijk is dat je erbij stil staat dat deze mensen ouder worden. Minder kunnen en op een gegeven moment dood kunnen gaan. Misschien dat je dan wekelijks langsgaat in plaats van 1 x in de maand. Mij heeft in ieder geval deze gebeurtenis weer even laten nadenken. Hoe dierbaar iemand voor me is en hoe weinig ik die eigenlijk zie. Dus ik heb vanaf nu af aan besloten minimaal 1 x in de week even langs mijn opa en oma te gaan die bij mij in de wijk wonen. Gewoon genieten van de tijd die je nu nog kan hebben. Zolang het nog kan. Soms zijn ze dan een beetje de tijd kwijt. Of de draad kwijt. Ze bedoelen het goed. En achteraf kan je er ook om lachen als je opa al voor de 4e keer het zelfde vraagt.
Liefs Michelle
Nu ik wat ouder ben zie ik mijn opa’s en oma’s helemaal niet meer zo vaak. Vroeger was je er altijd, ging je leuke dingen met ze doen. Maar nu ben je druk met je eigen leven, school, vrienden. Ik denk dat het toch wel belangrijk is dat je erbij stil staat dat deze mensen ouder worden. Minder kunnen en op een gegeven moment dood kunnen gaan. Misschien dat je dan wekelijks langsgaat in plaats van 1 x in de maand. Mij heeft in ieder geval deze gebeurtenis weer even laten nadenken. Hoe dierbaar iemand voor me is en hoe weinig ik die eigenlijk zie. Dus ik heb vanaf nu af aan besloten minimaal 1 x in de week even langs mijn opa en oma te gaan die bij mij in de wijk wonen. Gewoon genieten van de tijd die je nu nog kan hebben. Zolang het nog kan. Soms zijn ze dan een beetje de tijd kwijt. Of de draad kwijt. Ze bedoelen het goed. En achteraf kan je er ook om lachen als je opa al voor de 4e keer het zelfde vraagt.
Liefs Michelle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten